Wolfmother – Cosmic Egg

wolfmother-cosmic_egg.jpgJongens worden mannen en op de scheidslijn hiervan maken ze keuzes voor hun toekomst. Maar als deze keuzes niet gemaakt worden dan gaat het leven toch zijn gang en een bepaalde kant op, of je wilt of niet. De drie jongens van Wolfmother bleken met de nummers die ze opnamen goud in handen te hebben en hun debuut bezorgde ze meteen wereldstatus. Dat dit soms meer is dan waarop jongens voorbereid waren, bleek het geval: er kwam mot in de tent met als gevolgd dat twee van de drie het medio 2008 voor gezien hielden. Zanger/gitarist Andrew Stockdale bleef alleen over. Het lijkt een zielig verhaal, maar Stockdale pakte al zijn moed bij elkaar en vormde met drie anderen een nieuwe Wolfmother die duidelijk maar een aanvoerder kent: hijzelf. Cosmic Egg heet het album, alsof er nieuwe bandleden uit het ei geplukt zijn, om verder te gaan waar de zegetocht gestopt was. En eerlijk is eerlijk, ik hoor het vertrek van de twee er niet vanaf. Nog steeds zoekt Wolfmother het bij Led Zeppelin en op dit album nog meer bij Black Sabbath. Het originele album telt twaalf nummers plus een bonustrack, en als je meer wilt is er een deluxe editie met nog drie andere nummers. De heren zijn inmiddels weer bescheiden qua zaalgrootte begonnen met toeren en zo staan ze in januari in 013 in Tilburg. Ik heb al kaartjes, net zoals onlangs in de Melkweg. Tot die tijd moet ik thuis maar oefenen op de luchtgitaar en playbacken, want nu Robert Plant aangegeven heeft niet meer bij Led Zeppelin terug te keren, lijkt mij duidelijk wie mijn favoriete invaller is. Of doe ook maar niet, want eens een Wolfmother, altijd een Wolfmother. Dat lijkt me met Cosmic Egg wel duidelijk.


mij=Modular / Universal

9 reacties

  1. Daan

    Nog erger, in de periode van dat youtube filmpie maakte Patton bekend dat hij een CD met oude siciliaanse maffia nummers uit de jaren 20 of 30 ging opnemen.
    Nog even on-topic: Ik vond de teksten op het vorige album bij vlagen hilarisch, maar op deze plaat wordt het wel tenenkrommend! Vind de muziek ook niet echt meer knallen, weinig spontaan en knallend, of waren mijn verwachtingen te hoog gespannen?

  2. Marco

    zoals zovaak, vervolgt na zo’n knaller van een debuut blijft moeilijk. Ook bij Wolfmother.
    heb de cd nu een paar keer geluisterd, en het raakt me nog niet.
    en eeh, in hoeverre is bovenstaande een recensie….., ik vewacht info en een mening over de cd, die is niet echt aanwezig.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.

Terug naar boven